Geluksmoment
De winterzon
Het was een koude winterdag, met een paar graden vorst, een strak blauwe lucht met aan de hemel de stralende winterzon. Ingepakt met muts en handschoenen wandel ik door ons mooie dorp. Een man en een vrouw komen voorbij, vredig wandelend met de hond. Pubers fietsen tegen de straffe wind in richting school. En ik heb de tijd voor een ontspannen wandeling. De wind blaast mijn wangen koud en tegelijkertijd probeert de winterzon me op te warmen.
Dan kom ik langs een woning waarvan de voordeur open staat. Mijn blik wordt ernaar toegetrokken en een seconde later kijk ik in het stralende gezicht van de bewoonster. Ze heeft zich in de hal van haar woning geposteerd. Er is een strandstoel van zolder gehaald en de vrouw heeft warme kleding aangetrokken. En daar ligt ze, warm ingepakt, met de beentjes omhoog en de ogen dicht. Heerlijk te genieten van de eerste warme zonnestralen in februari.
Mijn glimlach verandert in een gulle lach. Wanneer ik haar zeg hoe fijn het is om zo te kunnen genieten, antwoordt ze: “Als ik mijn ogen dicht doe, lijkt het net of ik op skivakantie ben en in de Oostenrijkse zon lig”. Natuurlijk, met een beetje wil en een gezonde dosis fantasie, maak je van de meest onverwachte momenten je eigen feestje.
Mijn wandeling gaat verder en ik vraag me af in wat voor situatie de vrouw zich bevond. Zou ze jaarlijks met skivakantie gaan en heeft ze die misschien binnenkort nog in het vooruitzicht? Of kan ze door fysieke ongemakken misschien helemaal niet meer skiën? Het kan ook zijn dat het financieel dit jaar niet mogelijk is de reis naar de Alpen te maken. Of is ze haar partner misschien zelfs verloren, met wie ze zoveel mooie herinneringen aan de winterzon heeft?
Ik zal waarschijnlijk nooit achter haar verhaal komen. Wel heeft deze vrouw, zonder het zich te beseffen, gezorgd voor mijn geluksmoment van de dag. Tevreden wandelde ik verder in de winterzon.
