Hollen of stilstaan

Het is begin september, het einde van de zomervakantie, het begin van een nieuw schooljaar. De kinderen gaan weer aan de studie of stage. En ik? Ik ben weer helemaal klaar om aan het werk te gaan. Maar het beroep van uitvaartbegeleider is bijzonder. Wanneer het de oproep komt, weet niemand. De dood laat zich niet plannen. Het is hollen of stilstaan.

Het doet wat met je, 24 uur per dag bereikbaar zijn. Op ieder moment opgeroepen kunnen worden om aan het werk te gaan. Terwijl je op dat moment misschien wel letterlijk aan het hollen bent, kan het leven van iemand anders plotsklaps stil zijn komen te staan.

En dan ben jíj nodig. De uitvaartbegeleider. Wanneer een telefoontje komt met een overlijdensbericht, in vakjargon “een melding”, staat je eigen leven ook even stil. Je huishoudelijke werkzaamheden als moeder of de gezellige dingen die je met vriendinnen aan het doen was, stoppen direct. De adrenaline gaat stromen en de hersens werken meteen op volle toeren.

Natuurlijk, je bént er! Je gaat aan de slag als uitvaartbegeleider. Er zijn mensen die je dringend nodig hebben. Die zich geen raad weten omdat ze net hun dierbare hebben verloren. Wat voelt het goed om dan iets voor deze mensen te kunnen doen. Je gaat erheen om de laatste verzorging te doen. Het liefst met de familie samen om zo een goed begin te maken in het rouwproces. De dagen erna ga je samen met de familie werken aan een mooi afscheid. Dat zijn altijd bijzondere dagen. Elke overledene is uniek en ieder familie heeft ook haar eigen samenstelling en kenmerken. De gezinsleden zijn het lang niet over alles eens en door de bijkomende emoties en het verdriet worden de dingen vaak heel anders beleefd dan van tevoren bedacht. Het is fijn om daarbij te kunnen adviseren. Dit lukt pas wanneer je goed naar iedereen luistert en aandacht schenkt aan alle meningen. Deze dagen van overleg en bij elkaar zijn, resulteert in een dag van afscheid die klopt en waar de familie met een goed gevoel op terug kan kijken.

En dan gaat het leven weer verder. Althans, dat zou je denken. En natuurlijk ga ik als ondernemer en moeder weer aan het hollen met de verschillende werkzaamheden. Maar het echte werk als uitvaartbegeleider staat wel degelijk weer stil tot de volgende melding.

Bij de familie gaat het als het goed is andersom. De meesten van hen zullen na het stilvallen van hun “gewone leven” in de uitvaartweek, proberen voorzichtig de draad weer op te pakken. Proberen een nieuwe balans te vinden in een leven waarin hun dierbare er niet meer is en zo gemist wordt.

Hollen of stilstaan. Het is onlosmakelijk verbonden met het beroep van uitvaartbegeleider. Maar het hoort ook zo bij het leven. Na een periode van vakantie en rust, gaat iedereen weer aan het hollen. Dat is goed en heel logisch. Maar laten we vooral niet vergeten om regelmatig met elkaar stil te staan. Om dankbaar te zijn voor wat we hebben en met wie we samen zijn. Want het kan ons allemaal gebeuren dat ook ons leven zomaar stilstaat.